Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уснаща́ть несов.

1. (оснащать) аснашча́ць; (оборудовать) абсталёўваць;

уснаща́ть ло́дку аснашча́ць (абсталёўваць) ло́дку;

2. перен. прыпраўля́ць; аздабля́ць;

уснаща́ть свою́ речь вы́чурными оборо́тами аздабля́ць (прыпраўля́ць) сваю́ мо́ву вы́чварнымі зваро́тамі;

уснаща́ться страд.

1. аснашча́цца; абсталёўвацца;

2. прыпраўля́цца; аздабля́цца; см. уснаща́ть;

уснащённый

1. асна́шчаны; абсталява́ны;

2. прыпра́ўлены; аздо́блены; см. уснасти́ть.

усну́ть сов. засну́ць, мног. пазасына́ць.

усо́бица ист. усо́біца, -цы ж.

усоверше́нствование удаскана́ленне, -ння ср.; неоконч. удаскана́льванне, -ння ср.;

усоверше́нствованность удаскана́ленасць, -ці ж.;

усоверше́нствованный прич., прил. удаскана́лены;

усоверше́нствовать

1. сов. удаскана́ліць;

2. несов. удаскана́льваць;

усоверше́нствоваться

1. сов. удаскана́ліцца;

2. несов., возвр., страд. удаскана́львацца.