уснаща́ть несов.

1. (оснащать) аснашча́ць; (оборудовать) абсталёўваць;

уснаща́ть ло́дку аснашча́ць (абсталёўваць) ло́дку;

2. перен. прыпраўля́ць; аздабля́ць;

уснаща́ть свою́ речь вы́чурными оборо́тами аздабля́ць (прыпраўля́ць) сваю́ мо́ву вы́чварнымі зваро́тамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)