fügen
1.
vt звя́зваць; прыганя́ць; злуча́ць
2.
(sich)
1) здара́цца; атрымо́ўвацца
2) (in A) скара́цца (чаму-н.), станаві́цца пако́рлівым, падпарадко́ўвацца
3) падыхо́дзіць (да чаго-н.)
es kann sich ~, dass… — мо́жа зда́рыцца, што…
sich ineinánder ~ — увахо́дзіць адно́ ў друго́е
die Úmstände ~ sich so — так скла́дваюцца акалі́чнасці
wie es sich fügt — у зале́жнасці ад абста́він
fügsam
a паслухмя́ны, пада́тлівы, пако́рлівы
Fügsamkeit
f - пако́рлівасць, пада́тлівасць, паслухмя́насць
Fügung
f -, -en
1) злучэ́нне; су́вязь, счапле́нне
2) пако́рлівасць, паслухмя́насць
3) лёс
durch ~ des Zúfalls — па во́лі лёсу