Úrschrift
f -, -en арыгіна́л, першапачатко́вы тэкст
úrschriftlich
a аўтэнты́чны, арыгіна́льны
Úrsprache
f -, -n
1) мо́ва арыгіна́ла
etw. in der ~ lésen* — чыта́ць што-н. у арыгі- на́ле
2) лінгв. прамо́ва, першапачатко́вая мо́ва
Úrsprung
m -(e)s, -sprünge пахо́джанне, выто́кі, пача́ткі
séinem ~(e) nach — паво́дле свайго́ пахо́джання
séinen ~ aus etw. (D) néhmen* — пахо́дзіць [выцяка́ць, браць свой пача́так] з чаго́-н.
úrständlich
a які́ знахо́дзіцца ў першабы́тным ста́не
Úrstoff
m -(e)s, -e хім. элеме́нт
Úrteil
n -(e)s, -e
1) меркава́нне, ду́мка
sein ~ über j-n, etw. (A) fällen [ábgeben*] — вы́казаць сваё меркава́нне нако́нт каго́-н., чаго́-н.
sich (D) ein ~ über etw. (A) bílden — скла́сці сабе́ ду́мку [меркава́нне] аб чым-н.
2) рашэ́нне
3) юрыд. прысу́д, прыгаво́р
ein ~ (aus)spréchen* [fällen] — вы́несці прыгаво́р [прысу́д]
óhne ~ und Recht — без суда́