díenlich
a кары́сны, патрэ́бны, прыда́тны
zu etw. (D) ~ sein — быць прыда́тным (да чаго-н.)
Díenst
m -es, -e
1) слу́жба, паса́да
áußer ~ — у адста́ўцы
éinen ~ ántreten* — паступі́ць на рабо́ту [слу́жбу]
den ~ áufgeben* [verlássen*, quittíeren] — пакі́нуць слу́жбу
j-n aus dem ~ entlássen*, j-m den ~ kündigen — зво́льніць каго́-н. з пра́цы
2) служэ́нне (народу, ідэі)
3) паслу́га
éinen ~ erwéisen* [léisten] — зрабі́ць паслу́гу [ла́ску]
4) дзяжу́рства
~ háben, ~ tun* — дзяжу́рыць
Díenstalter
n -s
1) службо́вы стаж
2) старшынство́ па слу́жбе
3) вайск. прызыўны́ ўзро́ст
Díenstangelegenheit
f -, -en службо́вая спра́ва
Díenstanweisung
f -, -en службо́вая інстру́кцыя
Díenstausweis
m -s, -e службо́вае пасве́дчанне
Díenstauszeichnung
f -, -e знак узнагаро́ды (за выслугу год)
díenstbeflissen
a паслу́жлівы, гато́вы да паслу́г; руплі́вы (па службе)