Verbum

hálten

*

1.

vt

1) трыма́ць

j-n an [bei] der Hand ~ — трыма́ць каго́-н. за руку́

2) выко́нваць (што-н.), прытры́млівацца (чаго-н.)

Diät ~ — прытры́млівацца дые́ты

3) (für A) лічы́ць, прыма́ць (за каго-н., што-н.)

ich hálte ihn für méinen Freund — я лічу́ яго́ сваі́м ся́брам

4) выступа́ць (з чым-н)

éinen Vórtrag ~ — чыта́ць дакла́д

den Mund ~ — трыма́ць язык за зуба́мі

j-n beim Wórte ~ — злаві́ць каго-н. на сло́ве

Rat ~ — ра́іцца

2.

vi

1) спыня́цца

der Zug hält — цягні́к спыня́ецца

2) (auf A) надава́ць значэ́нне (чаму-н.), ува́жліва ста́віцца (да чаго-н.)

auf séine Gesúndheit ~ — сачы́ць за сваі́м здаро́ўем

3.

(sich)

1) трыма́цца

sich ábseits ~ — трыма́цца ўбаку́

2) прытры́млі- вацца (чаго-н.)

Hálteplatz

m -es, -plätze ме́сца стая́нкі, ста́нцыя; марск. пры́стань

Háltepunkt

m -(e)s, -e

1) ме́сца стая́нкі, прыпы́начны пункт

2) вайск. пункт прыцэ́львання

Hálter

m -s, -

1) ру́чка (для пяра)

2) тэх. трыма́льнік, дзяржа́нне, кля́мар; апо́ра, штатыў

Háltestelle

f -, -n прыпы́нак, ста́нцыя

an der nächsten ~ áussteigen* — выхо́дзіць на насту́пным прыпы́нку

háltlos

a

1) нястры́мны

2) няўсто́йлівы

3) негрунто́ўны

Háltlosigkeit

f -

1) няўсто́йлівасць

2) неабгрунтава́насць, беспадста́ўнасць

~ im persönlichen Lében — (бытава́я) распу́ста, разбэ́шчанасць

Háltung

f -, -en

1) вы́гляд, по́за, мане́ры, паста́ва

2) самавало́данне

3) паво́дзі- ны, мане́ра трыма́ць сябе́

sich (D) éine gúte ~ ángewöhnen — засво́іць до́брыя мане́ры

4) адно́сіны, ста́ўленне, пазі́цыя; дачыне́нне

éine kláre ~ háben — мець выра́зную пазі́цыю

5) утрыма́нне (жывёл)

halt!

стой!

Halúnke

m -n, -n няго́днік, пага́нец, мярзо́тнік