schwéigen
* vi
1) маўча́ць, замаўча́ць
der Lärm schweigt — шум заці́х
das Féuer schweigt — аго́нь заці́х [пату́х]
2) (von D, über A) замо́ўчваць (што-н.)
◊ in síeben Spráchen ~ — маўча́ць як ры́ба [як магі́ла]
Schwéigen
n -s маўча́нне
berédtes ~ — красамо́ўнае маўча́нне
das ~ bréchen* — пару́шыць маўча́нне
sich in ~ hüllen — зага́дкава [таямні́ча] маўча́ць
~ bewáhren [beháupten] — захо́ўваць маўча́нне
Schwéigepflicht
f - юрыд. забаро́на выдава́ння (чужы́х) таямні́ц
Schwein
n -(e)s, - свіння́
wíldes ~ — дзік
◊ er hat ~ — разм. яму́ шанцу́е
Schwéinehund
m -es, -hunde лаянк. свалата́, падэ́рга, няго́днік