dúrchgängig
1.
a прахадны́; агу́льны, суцэ́льны
2.
adv нао́гул, усю́ды, скрозь
dúrchgeben
* vt перадава́ць (праз што-н., тс. па радыё і г.д.)
durchgehen
I dúrchgehen
*
1.
vi (s)
1) прахо́дзіць (да канца)
2) прайсці́ (аб прапанове)
3)
es geht ihm álles durch — яму́ ўсё сыхо́дзіць з рук
4) пане́сці (пра каня)
5) разм. уцяка́ць
2.
vt
1) прахо́дзіць (пакоі)
2) праціра́ць (падэшвы)
II durchgéhen
* vt
1) прахо́дзіць (лес)
2) прагляда́ць, прабяга́ць (вачыма)
dúrchgehend
1.
a
1) транзі́тны
ein ~er Wágen — ваго́н прамы́х зно́сін
2) суцэ́льны
~e Kollektivíerung — суцэ́льная калектывіза́цыя
2.
adv спрэс, без выключэ́ння
dúrchgehends
adv спрэс, без выключэ́ння
dúrchgleiten
vi (s) прашмыгну́ць, праслізну́ць, прамільгну́ць
dúrchglühen
vt гартава́ць, награва́ць да чырво́нага напа́лу
dúrchgreifend
a рашу́чы; радыка́льны; энергі́чны
~e Máßnahmen — рашу́чыя ме́ры