Verbum

усхо́д

1. Частка свету, па напрамку супрацьлеглая захаду; частка гарызонта, дзе ўзыходзіць сонца (БРС). Тое ж усток (Грыг. 1838—1840, Хрэст. па гіст. бел. м. 1961, 505).

2. Парасткі збожжавых, якія толькі паказаліся з зямлі; рунь (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж усходы (БРС).

3. Пад'ём на гару (Слаўг.).

усхо́дцы Выкапаныя ў зямлі ступенькі пры пад'ёме на гару (Рэч.).

усхо́ды Ловы, бортныя дрэвы, рыбныя азёры (Jan Jakubowski. Mapa wielkiego księstwa Litewskiego w połowie XVI wieku, 1928, стар. 21. Atłas hystoryczny polski, № r. 1).

у́сце Месца, дзе адна рака ўпадае ў другую (Рэч.). Тое ж уток, улі́ў, зліў, уле́ва (Слаўг.).

усцю́г Сярэднеазёрная водмель, якая зарасла чаротам Phragmites communis Trin., сітняком Scirpus lacustris L. і багатая рыбай (Віц. Нік. 1895).

□ г. Вялі́кі У́сцюг Валагодскай вобл. РСФСР.

уся́нішча Поле, дзе рос авёс (Мсцісл. Бяльк., Слаўг.).

утала́з Узвышша сярод нізкага лугу; глухое месца (Слаўг.). Тое ж аўтула́з, утула́з (Краснап.).

□ ур. Утала́з (узвышша на нізкім лузе) каля в. Кліны Слаўг., ур. Утула́з (глухое, лясістае, балоцістае месца) каля пас. Калінаўка Краснап.

уха́ба Ямка на разбітай коламі дарозе (БРС). Тое ж уха́б (Слаўг.).

ухало́да Цяністае або халоднае крынічнае месца (Слаўг.).

□ в. М. Ухалода Барыс. («Звязда», 1966, 9 снежня).

ухля́сласць Багна, гразкае месца, адталая глеба, мяккая ралля (Слаўг.).