Verbum

узва́лле

1. Падэшва гары ў выглядзе некалькіх спадзістых выступаў; адхонная частка гары (Слаўг.). Тое ж узва́л (Пол., Смален. Дабр.).

2. Стромы бераг ракі (Чашн. Касп.).

3. Узвышша, поле над рэчкай; узгорак (Сен. Касп., Слаўг., Смален. Дабр.).

5. Месца за валам (Маг. губ. вед., 1854, № 49, 884).

□ ур. Узвалле каля х. Ланіца Карм.

узво́з Уз'езд на гару (Слаўг.). Тое ж увоз, узывоз (Слаўг.). Параўн.: увозъ Боричевъ у г. Кіеве (Лаўрэнцьеўскі летапіс, стар. 5; Іпацьеўскі летапіс, стар. 5).

узвы́шак Высокі асобны ўзгорак на ўзвышшы (Мін.).

узвы́шша Высокая гарыстая мясцовасць; высокае месца (БРС).

узга́начча Месца, дзе быў ганачны памост, ганак (Слаўг.).

узго́рак Невысокае ўзвышша, горка (БРС). Тое ж узгорачак (Сміл. Шат.).

узго́рск Узгоркавае месца (Слаўг.).

□ в. Узгорск Слаўг., вул. Узгорская (1803) у Віцебску.

узго́р'е

1. Мясцовасць узгоркавая (Слаўг., Смален. Дабр.).

2. Невялікае пагоркавае ўзвышэнне (БРС); падэшва ўзгоркаў (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.).

3. Схіл гары, узгорка (Слаўг.). Тое ж у́згар'е, узгорынне, узгорычча (Слаўг.).

узграні́чча Ускраіна поля каля мяжы (Слаўг.). Тое ж узме́жжа, ву́змежжа (Слаўг.).

уздухаві́на Непраходнае, зыбкае балота (Навагр. ДАБМ, п. 440), зу́хвіна (Івац, ДАБМ, п. 716).