улаві́ць
1. fángen*
улаві́ць гук den Schall éinfangen*;
улаві́ць мо́мант den Zéitpunkt ábpassen;
2. (зразумець) erfássen*
улаві́ць сэнс den Sinn erfássen*
улаві́ць
1. fángen*
улаві́ць гук den Schall éinfangen*;
улаві́ць мо́мант den Zéitpunkt ábpassen;
2. (зразумець) erfássen*
улаві́ць сэнс den Sinn erfássen*
улаго́джваць, улаго́дзіць
1. (задобрываць каго
2. (супакойваць, суцяшаць) besänftigen
ула́да
1. Macht
заканада́ўчая ула́да die gesétzgebende Gewált, Legislatíve [-və]
выкана́ўчая ула́да die vollzíehende Gewált, Exekutívgewalt
захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;
прыйсці́ да ула́ды zur Macht gelángen; an die Macht [ans Rúder] kómmen*;
прыхо́д да ула́ды Máchtantritt
2.
ула́ды (асобы, надзеленыя ўладай, адміністрацыя) Óbrigkeit
вайско́выя ула́ды Militä́rbehörden
акупацы́йныя ула́ды Besátzungsbehörden
мясцо́выя ула́ды die lokálen Behörden;
мясцо́выя о́рганы ула́ды örtliche Máchtorgane;
цэнтра́льная ула́да Zentrálgewalt
грамадзя́нская ула́да Zivilbehörde [-´vi:l-]
наро́дная ула́да Vólksmacht
судо́выя ула́ды Geríchtsbehörden
3. (права кіраваць паводзінамі і лёсам каго
бацько́ўская ула́да die Macht der Éltern;
ажыццяўля́ць ула́ду
вало́даць ула́дай über die Macht verfügen;
надзе́лены ула́дай mit Máchtbefugnissen áusgestattet, ámtlich bevóllmächtigt;
пазба́віць ула́ды entmáchten
быць пад ула́дай каго
ула́снай ула́дай éigenmächtig;
у маёй ула́дзе es liegt in méiner Macht;
перавышэ́нне ула́ды
ула́да над самі́м сабо́й Sélbstbeherrschung
ва ула́дзе забабо́наў [пры́мхаў] im Bann der Vórurteile
улада́льнік
улада́льнік капіта́лу Kapitálbesitzer
улада́льніца
уладалю́бны hérrschsüchtig, máchtliebend
уладалю́бства
улада́нне
1. (валоданне) Besítz
увайсці́ ва улада́нне den Besítz ántreten*;
перада́ць ва улада́нне in
2. (уласнасць) Besítzung
3. (тэрыторыя):
каланія́льныя улада́нні koloniále Besítzungen, Koloniálbesitz
улада́р
◊ улада́р ду́мак ein Hérrscher der Gedánken
улада́ранне