уцале́ць
1. (пра чалавека) heil [únversehrt, únverletzt] bléiben*;
2. (пра будынак, рэч) únbeschädigt [intákt] bléiben*; heil und ganz bléiben*
уцале́ць
1. (пра чалавека) heil [únversehrt, únverletzt] bléiben*;
2. (пра будынак, рэч) únbeschädigt [intákt] bléiben*; heil und ganz bléiben*
уцані́ць
уце́рці (выцерці, абцерці) ábwischen
◊ уце́рці нос каму
уце́рціся
1. (выцерці твар) sich ábwischen, sich ábtrocknen;
2.
уце́ха
1. (радасць, забава) Fréude
2. (тое, што прыносіць суцяшэнне) Trost
уце́чка
1.
2.
3.
уце́шлівы, уце́шны
уце́шлівая з’я́ва éine erfréuliche Erschéinung;
адзна́чыць як уце́шлівую з’я́ву
уцёкі
уцёкі сяля́н з вёскі Lándflucht
ратава́цца уцёкамі sein Heil in der Flucht súchen
уцёс
уціра́ць