своеасаблі́васць
Verbum
анлайнавы слоўніксвоеасаблі́вы originéll, éigentümlich, éigenartig
своекары́слівасць
своекары́слівы éigennützig, auf den éigenen Vórteil bedácht
своечасо́ва
своечасо́васць
своечасо́васць тэма́тыкі die Aktualität der Themátik
свой
1. (уласны) éigen; éigentümlich (своеасаблівы);
жыць сваі́м ро́зумам nach séinem éigenen Kopf hándeln;
2.
ко́жнаму сваё jédem das Séine;
стая́ць на сваі́м auf séiner Méinung bestéhen*; steif und fest beháupten;
дабі́цца свайго́ séinen Wíllen dúrchsetzen; séine Ábsicht erréichen;
3.
я быў у сваі́х ich war bei méinen Éltern [Verwándten], ich war bei den Méin(ig)en;
тут усе́ свае́ hier sind wir únter uns, hier sind kéine Frémden; (родныя) alle gehören zur Famíli¦e;
у свой час séinerzeit (пра мінулае); zu pássender [gelégener] Zeit (пра будучае);
усё ў свой час álles zu séiner Zeit;
не ў сваі́м ро́зуме
ты не ў сваі́м ро́зуме
на сваі́х дваі́х
паме́рці сваёй сме́рцю éines natürlichen Tódes stérben*;
ён там свой чалаве́к er geht dort ein und aus; er ist dort wie zu Háuse;
4. перакладаецца адносным займеннікам адпаведнай асобы і ліку; mein, dein, sein, ihr, únser, éuer, ihr;
я [ты, ён, яна́, мы, вы, яны́] згубі́ў [згубі́лі] сваю́ кні́гу ich hábe [du hast, er hat, sie hat
◊ сам не свой außer sich
сво́йскі
1. (не дзікі, выгадаваны чалаекам) Haus-; häuslich;
сво́йскія жывёлы Háustiere
2. (прыручаны) zahm, gehórsam;
ён зрабі́ўся зусі́м сво́йскі
сво́лач
своп