не́ма
1. (роспачна крычаць
2. (моўчкі) schwéigend; schwéigsam, láutlos, still, stumm
не́ма
1. (роспачна крычаць
2. (моўчкі) schwéigend; schwéigsam, láutlos, still, stumm
немаве́дама
немаве́дама што [дзе, куды, які́, хто, ко́лькі і г. д] wer weiß; weiß der Téufel, weiß der Kúckuck [was, wo, wohín, welch, wer, wie viel usw]
немагчы́ма
гэ́та немагчы́ма das ist únmöglich
немагчы́масць
у вы́падку немагчы́масці falls únmöglich;
◊ да немагчы́масці über álle Máßen; bis zum Gehtnichtmehr (
немагчы́мы
1. (неажыццяўляльны) únmöglich;
2. (нясцерпны) únausstehlich, únerträglich
немажлі́ва
немажлі́васць
немажлі́вы
немалава́жна
немалады́ nicht mehr jung; bejáhrt, betágt (у гадах)