Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г ж о т у ы э -.

б в г д ё ж з і й к л м н п р с т у ў ф х ц ч ш я

раскла́сціся^II (раздзяляцца на часткі) sich zersétzen; zerfállen* vi (s)

раскле́іць, раскле́йваць

1. (афішы, аб’явы) (án)klében vt, áufkleben vt;

2. (раскрыць) öffnen vt

расклінава́ць, раскліно́ўваць lóskeilen аддз. vt; ábkeilen vt

раско́л м.

1. у розн. знач. Spáltung f -, -en; Áufspaltung f -; Riss m -es, -e (трэшчына);

палі́тыка раско́лу Spáltungspolitik f -;

2. рэл. гіст. Schísma n -s, -men і -ta, Kírchenspaltung f -, -en

раско́лванне н. Spálten n -s, Zerspálten n

раско́лваць

1. zerspálten vt; hácken vt (дровы); knácken vt (арэх);

2. перан. spálten vt, éinen Bruch herbéiführen; entzwéien vt (на дзве часткі);

раско́лваць адзі́нства die Éinheit spréngen

раско́ліна ж. Spálte f -, -n, Spált m -(e)s, -e, Riss m -(e)s, -e

раско́льнік м.

1. гіст. (старавер) Raskólnik m -, -ki, Kírchenspalter m -s, -; Schismátiker m -s, -;

2. перан. Spálter m -s, -

раско́льніцтва н. гл. раскол

2.раско́пваць

1. áusgraben* vt (выкапаць што-н.); áufgraben* vt, zerwühlen vt;

2. перан. (разведаць) áusfíndig máchen; ans Licht bríngen*

раско́пкі мн. археал. Áusgrabungen pl