спажы́ва
1. Vórteil
2. (харч) Náhrung
спажы́ва
1. Vórteil
2. (харч) Náhrung
спажыва́нне
тава́ры шыро́кага спажыва́ння Gebráuchsartikel
рэ́чы асабі́стага спажыва́ння Gégenstände des persönlichen Gebráuchs [Bedárfs];
спажыва́нне на душу́ насе́льніцтва Pro-Kópf-Verbráuch
грама́дскае спажыва́нне geséllschaftliche Konsumtión;
спажыва́нне праду́ктаў харчава́ння Spéisenverbrauch;
спажыва́нне электраэне́ргіі Strómverbrauch
спажыва́нне звыш но́рмы Überkonsum
рэгулява́ць спажыва́нне bedárfslenkend wírken
спажыва́ць, спажы́ць
1. (пра яду
2. (выкарыстаць) gebráuchen
спажыве́ц
зне́шні спажыве́ц áusländischer Ábnehmer [Käufer, Kúnde], Áuslandskäufer
дро́бны спажыве́ц Kléinverbraucher
спажыве́ц электраэне́ргіі Strómabnehmer
заво́д-спажыве́ц, прадпрые́мства-спажыве́ц Bedárfsträger
спажыве́цкі
спажыве́цкія тава́ры Konsúmgüter
спажыве́цкая каапера́цыя Konsúmgenossenschaft
спажыве́цкі падыхо́д
◊ спажыве́цкія настро́і Verbráuchermentalität
спажы́так
1. (харчаванне) Náhrung
2.
спажы́ты gebráucht, kosumíert
спажы́ўны
1. (ядомы) éssbar;
2. (багаты на карысныя рэчывы, каларыйны) náhrhaft, nährend, Náhrungs-; energiereiche
спазара́нку
спа́зма