Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т ў ф х ц ч ш э !

а б в г д ж з к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы э ’

адлі́ць

1. (ваду і г. д) (áb)gíeßen* vt;

2. (статую і г. д) gíeßen* vt;

3. (адхлынуць) zurückfluten vi (s);

4.:

адлі́ць каго-н вадо́й j-n mit Wásser überschǘtten, um ihn zu Bewússtsein zu bríngen

адлі́чваць, адлічы́ць

1. (назваць колькасць) ábzählen vt;

2. (утрымаць з сумы) ábziehen* vt;

3. (выключыць з ліку) áusschließen* vt;

адлі́чваць з ВНУ exmatrikulíeren vt

адлічэ́нне н

1. (вылік) Ábzug m -(e)s, -züge, Ábführung f -, -en;

амартызацы́йнае адлічэ́нне эк Ábschreibung f -, -en;

адлічэ́нне ад прыбы́тку камерц Gewínnabgabe f -, -n;

2. (вызваленне) Áusschluss m -es, -schlüsse; Exmatrikulatión f -, -en (з ВНУ); Entlássung f -, -en

адло́жысты (пакаты, некруты) sanft genéigt, leicht ábfallend; ábschüssig

адло́мак м

1. Brúchstück n -(e)s, -e;

2. мн:

адло́мкі Trümmer pl

адло́мваць, адло́мліваць гл адламаць

адлупі́ць (кару, шалупінне і пад.) ábrinden vt

адлупцава́ць разм verprügeln vt, verdréschen* vt

адлу́чаны:

адлу́чаны ад царквы́ aus der Kírche áusgestoßen, exkommunizíert

адлу́чка ж (часовая адсутнасць) zéitweilige Ábwesenheit;

быць у адлу́чцы ábwesend sein