Verbum

адка́зваць

1. гл адказаць;

2. (несці адказнасць):

адка́зваць за вы́нікі die Fólgen trágen*;

адка́зваць галаво́ю mit dem Kopf éinstehen* (за што-н für A)

адка́зна прысл verántwortlich; гл тс адказны

адка́знасць ж Verántwortung f -, Verántwortlichkeit f; Háftung f -;

узя́ць на сябе́ адка́знасць за што-н die Verántwortung für etw. (A) übernéhmen*;

зняць з сябе́ адка́знасць die Verántwortung áblehnen;

ускла́сці адка́знасць на каго-н за што-н j-n für etw. verántwortlich máchen;

падзяля́ць адка́знасць mítverantwortlich sein;

2. эк Háftung f -;

неабмежава́ная адка́знасць únbegrenzte Háftung;

абмежа́ваная адка́знасць begrénzte Háftung;

адка́знасць вытво́рцы Produzéntenhaftung f

адка́зны

1. verántwortlich; háftbar;

адка́зныя адно́сіны [ста́ўленне] да пра́цы verántwortungsbewusste Éinstellung zur Árbeit;

2. (важны) verántwortlich, verántwortungsvoll; entschéidend (рашучы);

адка́знае даручэ́нне verántwortungsvoller Áuftrag;

адка́зная паса́да ein verántwortlicher [gehóbener] Pósten

адка́зчык м

1. юрыд Beklágte sub m, f -n, -n, Verántwortliche sub m, f -n, -n;

2. (прылада) Ántwortsender m -s, -, Ántwortgerät n -(e)s, -e

адказыра́ць вайск разм Éhrenbezeigung erwéisen*, grüßen vt, salutíeren vi

адкало́цца

1. (аддзяліцца) sich ábspalten; ábbrechen* vi (s); sich (lós)lösen;

2. (парваць сувязь) bréchen* vi (ад каго-н, чаго-н von D); sich ábspalten (ад каго-н, чаго-н von D)

адкало́ць

1.(частку чаго-н) ábhauen* vt; ábspalten vt, ábbrechen* vt (цукар, камень);

2. (адшпільваць) (lós)lösen vt, lósmachen vt;

3.

адкало́ць ну́мар разм ánstellen vt

адкалупа́ць, адкалу́пваць разм wégkratzen vt, wégstochern vt

адкамандзірава́ны (адкуль-н) ábkommandiert, ábberufen; (куды-н) geschíckt, kommandíert