Verbum

адзна́ка ж.

1. (метка, знак) Zéichen n -s, -, Kénnzeichen n;

2. (прыкмета) Mérkmal n -s, -e;

3. (ступень ведаў) Zensúr f -, -en, Nóte f -, -n;

ста́віць адзна́ку éine Nóte geben*

адзна́чаны

1. (памечаны) bezéichnet;

2. (падкрэслены) unterstríchen; betónt, hervórgehoben;

3. (упамянёны) erwähnt;

4. (запісаны) vermérkt, notíert; verbúcht (у пэўнай кнізе і пад.)

адзна́чыцца sich áuszeichnen; sich hervórtun* (іран.)

адзна́чыць

1. (абазначыць) kénnzeichnen неаддз. vt, bezéichnen vt;

2. (запісаць) vermérken vt, éintragen* vt;

3. (ушанаваць) féiern vt, begéhen* vt

адзява́нне н. Ánziehen n -s, Bekléiden n -s

адзява́цца гл. адзецца

адзява́ць гл. адзець

адка́з м.

1. Ántwort f -, -en; Erwíderung f -, -en, Entgégnung f -, -en (пярэчанне);

стано́ўчы адка́з bejáhende [zúsagende] Ántwort;

адмо́ўны адка́з vernéinende [negatíve [-və], áblehnende] Ántwort;

у адка́з (на што-н.) daraufhín; in Beántwortung (G);

у яго́ на ўсё гато́вы адка́з er hat ímmer [auf álles] éine (pássende) Ántwort (beréit);

2. (водгук, рэакцыя) Wíderhall m -(e)s, Écho n -s, -s, Resonánz f -;

3. (адказнасць) Verántwortung f -;

быць у адка́зе Réde und Ántwort zu stehen háben, verántwortlich sein;

закліка́ць да адка́зу zur Verántwortung [Réchenschaft] zíehen*, zur Réde stéllen;

трыма́ць адка́з sich verántworten; Réchenschaft áblegen

адказа́цца гл. адмовіцца

адказа́ць ántworten vi, beántworten vt; erwídern, entgégnen vi, vt (пярэчыць);

адказа́ць на пачуццё ein Gefühl erwídern