мі́на 1, ‑ы, ж.
1. Снарад з выбуховым рэчывам, які закладваецца ў зямлю, пад ваду і інш. Неўзабаве загрымелі выбухі на чыгунцы, запалалі паліцэйскія ўчасткі, пачалі падрывацца на мінах нямецкія машыны. Асіпенка. Адна за адной загарэлася некалькі машын, два танкі наскочылі на міны. Мележ.
2. Снарад для стральбы з мінамёта. Праз хвіліну мінамёт пачаў сыпаць міны на мірныя хаты. Шамякін.
3. Тое, што і тарпеда.
•••
Падлажыць міну гл. падлажыць.
[Фр. mine.]
мі́на 2, ‑ы, ж.
Выраз твару. Хлопцы пераглянуліся і зрабілі сур’ёзныя міны. Гартны. Кандрат так перадражніў Данькаву інтанацыю і міну, што ўсе зарагаталі. Караткевіч.
•••
Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні гл. рабіць.
Рабіць (строіць) міну гл. рабіць.
[Фр. mine.]
мінамёт, ‑а, М ‑мёце, м.
Гармата, якая страляе снарадамі-мінамі. Дэсант меў не менш тысячы чалавек, шмат мінамётаў, кулямётаў, аўтаматаў, супрацьтанкавых гранат. Мележ. З-за ракі білі нямецкія мінамёты. Але міны не дасягалі станцыі, дэпо. Лынькоў.
•••
Гвардзейскі мінамёт — бясствольны мінамёт са снарадамі рэактыўнага дзеяння («кацюша»).
мінамётны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мінамёта. Мінамётны абстрэл. □ Старанна замаскіраваныя агнявыя кропкі ворага адкрылі моцны кулямётны і мінамётны агонь. Колас. // Узброены мінамётамі. Мінамётны ўзвод. Мінамётная часць.
мінамётчык, ‑а, м.
Ваеннаслужачы мінамётных часцей і падраздзяленняў; стралок з мінамёта. На левым баку ўзгорка размясціліся мінамётчыкі. Колас.
мінано́сец, ‑носца, м.
Ваенны карабель з тарпедным узбраеннем.
мінано́сны, ‑ая, ‑ае.
Уст.
1. Прыстасаваны для атакі мінамі.
2. Які складаецца з мінаносцаў. Мінаносная флатылія.
мінарэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.
Вежа мячэці. з якой муэдзіны заклікаюць мусульман на малітву. На чатырохкутным мінарэце бліжэйшай ад нас мячэці з’явіўся раптам муздзін, хударлявы стары з сівой казлінай барадою. В. Вольскі.
[Ад араб. manāga — месца асвятлення.]
мінарэ́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мінарэта, падобны да мінарэта.
міна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да мінуць (у 1, 3 знач.).