зліва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зліваць — зліць.
зліва́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зліцца.
2. Зал. да зліваць.
зліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зліць.
зліза́цца, зліжацца; зак.
Абл. Стаць тонкім ад доўгага ўжывання, трэння; знасіцца. — О, гэты [плуг], здаецца, Рыгораў. Бач, як злізаўся! Чорны.
зліза́ць, зліжу, зліжаш, зліжа; зак., каго-што.
1. Зняць што‑н. з якой‑н. паверхні, праводзячы па ёй языком. Злізаць сняжынку з губ. // З’есці што‑н., падбіраючы языком. Злізаць смятану. Злізаць масла з хлеба.
2. перан. Разм. Знішчыць, паглынуць (пра агонь, ваду і пад.). Ранішняя зара заняла ўвесь усход і злізала зоры. Чарнышэвіч. Ад бомбы полымя злізала Усё драўляная ў млыне. Астрэйка.
•••
Як карова языком злізала гл. карова.
злі́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. злізваць — злізаць (у 1 знач.).
злі́звацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да злізацца.
2. Зал. да злізваць.
злі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да злізаць.
злізну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да злізаць.
зліквідава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і ліквідаваць. Самі палякі і іх прыхільнікі: фальваркоўцы, розныя арандатары і заможнае сялянства — радаваліся і цешыліся, што партызаншчына ў сувязі з пераможным белапольскім наступам скончылася, што польская ўлада зліквідавала яе. Колас.