Verbum

валейбо́л, ‑а, м.

Спартыўная гульня ў мяч, які перакідваецца цераз сетку ад адной каманды да другой.

[Англ. volley-ball.]

валейбо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да валейбола. Валейбольная пляцоўка. Валейбольны мяч. Валейбольняя каманда.

вале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. валіць (у 6 знач.).

вале́нтнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць атама аднаго элемента далучаць да сябе пэўную колькасць атамаў другога элемента. Дадатная валентнасць. Ніжэйшая валентнасць.

[Ад лац. valens, valentis — які мае сілу.]

ва́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад валіць (у 1, 6 знач.).

2. у знач. прым. Ссечаны, спілаваны. Валены лес.

3. у знач. прым. Зроблены шляхам валення. Валены абутак. Валеныя вырабы.

вале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах. Званковы валет.

[Фр. valet.]

ва́лец,

гл. вальцы.

валёнкі, ‑нак; адз. валёнак, ‑нка, м.

Зімовы абутак, боты, зваленыя з шэрсці.

валідо́л, ‑у, м.

Лекавы прэпарат (вадкі або ў таблетках), які выкарыстоўваецца для расшырэння сасудаў, заспакаення нервовай сістэмы і папярэджання рвоты.

ва́лік, ‑а, м.

1. Памянш. да вал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый. Хадкевіч.

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.

3. Адна з частак жаночай прычоскі.