струк, ‑а,
Доўгі і вузкі плод некаторых раслін, які складаецца з дзвюх палавінак, да якіх прымацавана насенне.
струк, ‑а,
Доўгі і вузкі плод некаторых раслін, які складаецца з дзвюх палавінак, да якіх прымацавана насенне.
струкава́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае шмат струкоў.
2.
стру́кавы і струко́вы, ‑ая, ‑ае.
Са струкамі, у струках.
струкападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны на струк.
струко́вы,
структу́ра, ‑ы,
Узаемаразмяшчэнне і сувязь састаўных частак аб’екта, якія забяспечваюць яго цэласнасць; будова.
[Лац. structura — будова, размяшчэнне, парадак.]
структуралі́зм, ‑у
1. Напрамак у навуцы, які апісвае аб’ект як сістэму элементаў.
2. Адзін з напрамкаў у мовазнаўстве, які разглядае структуру мовы як цэласную сістэму адносін моўных адзінак.
структуралі́ст, ‑а,
Прыхільна, паслядоўнік структуралізму.
структуралі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да структуралізму, структураліста.
структура́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да структуралізму, заснаваны на прынцыпах структуралізму.