Verbum

вастрапле́чы, ‑ая, ‑ае.

З вузкімі худымі плячамі. З-за стала вылез вастраплечы Малькевіч, падобны на ястраба з абсечанымі крыламі. Дуброўскі.

вастраску́лы, ‑ая, ‑ае.

З вострымі скуламі. Вастраскулы твар.

вастрасло́віць, ‑слоўлю, ‑словіш, ‑словіць; незак.

Суправаджаць гаворку, бяседу дасціпнымі выразамі, вострымі жартамі; жартаваць. Хлопцы дэманстравалі на хаду спартыўныя здольнасці, вастрасловілі. Карпюк.

вастрасло́ў, ‑слова, м.

Чалавек, які любіць вастрасловіць, дасціпны, востры на язык; жартаўнік.

вастрасло́ўе, ‑я, н.

Здольнасць вастрасловіць; дасціпнасць.

вастрата́, ‑ы, ДМ ‑раце, ж.

Тое, што і вастрыня. Але сціраецца памалу Сардэчных боляў вастрата... Колас.

вастратва́ры, ‑ая, ‑ае.

З вузкім, худым тварам. Вастратварая жанчына.

вастрахво́сты, ‑ая, ‑ае.

З вузкім, вострым хвастом. Вастрахвостая птушка.

вастрыё, ‑я, н.

1. Тонкі завостраны канец якога‑н. прадмета. Вастрыё іголкі, штыка.

2. Востры рэжучы бок, край якой‑н. прылады; лязо. Вастрыё нажа. □ — Фабрычная? — нібы пацікавіўся я і выцягнуў у старога з-за пояса сякеру, паспрабаваў пальцам вастрыё. Карпюк.

3. перан.; чаго. Самае істотнае ў чым‑н., накіраванае супроць чаго‑н. Вастрыё сатыры. □ Думка пісьменніка сваім ідэйным вастрыём была накіравана супроць царскай палітыкі прыгнечання і дыскрымінацыі беларускага народа. Ларчанка.

вастры́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прылада для вастрэння, праўкі алоўкаў.