скле́іцца, склеіцца; зак.
1. Змацавацца пры дапамозе клею. // Зліпнуцца (ад чаго‑н. клейкага). У бот пацякла кроў, запяклася. Склеіліся штаны і анучы. Шамякін.
2. перан. Разм. Наладзіцца; аднавіцца. Мо таму, што мы з Аленай Данілаўнай Паньковай людзі аднаго веку, у нас і гаворка неяк адразу склеілася. Сабаленка.
скле́іць, склею, склеіш, склеіць; зак., што.
1. Змацаваць пры дапамозе клею. Склеіць лісты паперы. // Зляпіць, прымусіць зліпнуцца (пра што‑н. клейкае). Кісель чамусьці склеіў зубы. Агняцвет. // Зрабіць або аднавіць што‑н. (разбітае, разламанае, разарванае), змацоўваючы часткі клеем. Склеіць разбітую вазу. □ Другім разам, калі Мішы Міхайлавіча не было ў майстэрні, хлопцы вырашылі самі склеіць крэсла. Вядома, спяшаліся і прыставілі спінку не тым бокам. Нядзведскі. // перан. Сабраць, саставіць, скласці (з якіх‑н. частак або няўмела, абы-як). [Клерык:] — Справа ў тым, што ў ксяндза Марашэўскага гэта камедыйка расцягнута на тры акты, а ксёндз Марцэвіч склеіў усё ў адным акце. Бядуля.
2. перан. Разм. Наладзіць, аднавіць. Пасля сваркі дружбу цяжка склеіць.
скле́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. склейваць — склеіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. склейвацца — склеіцца.
скле́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да склеіцца.
2. Зал. да склейваць.
скле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да склеіць.
скле́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. склейваць — склеіць.
2. Месца, дзе склеена што‑н.
склеп, ‑а; мн. скляпы, ‑оў; м.
1. Спецыяльнае, паглыбленае ў зямлю памяшканне для захоўвання прадуктаў, віна, пораху і пад.; пограб. Вінны склеп. Парахавы склеп. □ Капаў мужык склеп і выкапаў кавалак золата. Якімовіч. Галя пасадзіла хлопцаў ля вялікага стала, .. а сама пабегла ў склеп па бульбу. Ваданосаў. [Ганя:] — Адразу з поля, сырую, мокрую [бульбу] ссыпалі ў скляпы. Грамовіч.
2. Закрытае падземнае памяшканне, у якім устанаўліваюцца дамавіны з нябожчыкамі.
скле́павы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да склепа. Склепавы пах. Склепавае акенца.
скле́ра, ‑ы, ж.
Спец. Вонкавая цвёрдая бялковая абалонка вока, якая спераду пераходзіць у празрыстую рагавіцу.
[Ад грэч. sklērón — цвёрды.]
склера́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да склеры. Склеральны мяшок. Склеральнае цельца.