Verbum

скраба́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Тое, што і скрабок.

скраба́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і скрабковы.

скра́банне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрабаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

скра́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Рабіць шум, скрабучы, драпаючы чым‑н. Скрабаюць мышы.

скрабе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. скрэбці (у 2, 3 знач.).

скрабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае скрабок (у 2 знач.). Скрабковы транспарцёр. Скрабковы канавакапальнік.

скрабло́, ‑а, н.

Тое, што і скрэбла.

скрабні́к, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца скрабеннем чаго‑н. Скрабнік аўчын.

скрабні́ца, ‑ы, ж.

Металічная шчотка для чысткі коней. Коней і кароў шаравалі скрабніцамі і шчоткамі. Бядуля.

скрабо́к, ‑бка, м.

1. Вострая лапатка для саскрэбвання чаго‑н. Скрабок для снегу. □ У горадзе штодзень на тратуарах Вішчаць, скрыгочуць раніцай скрабкі. Тармола. Сотні мужчын, жанчын.., узброеныя рыдлёўкамі і спецыяльна зробленымі ў кузні скрабкамі, капалі і зграбалі вільготны іл. Паслядовіч.

2. Вялікі туфель з вострым краем для чэрпання грунту або якога‑н. сыпкага матэрыялу. Скрабок аўтапагрузчыка. □ Праз паўтары-дзве мінуты бункер напоўніўся, электраматор змоўк, і зноў нерухома застылі скрабкі, замерла саляная гурба. Чаркасаў.