Verbum

варсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Спец. Рабіць варсістым, начэсваць ворс.

варсану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да варсаць.

варса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Тыкаць, пароць канцом чаго‑н. Калі мы пачалі варсаць у грубку палкамі, тхор палез у комін. «Маладосць».

варсі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты варсінкамі. Варсіністая абалонка.

варсі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Валасок ворсу.

2. Тонкі валасок на паверхні раслінных і жывёльных арганізмаў. Шырокая агрубелая далонь з цьмянымі варсінкамі і сінімі набраклымі вугламі [вен] адбілася на бліскучай паверхні кафейніка. Хадкевіч.

3. Спец. Мікраскапічны выраст на слізістай абалонцы тонкіх кішак, праз які ўсмоктваюцца пажыўныя рэчывы.

варсі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць варсістага. Варсістасць сукна.

варсі́сты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ворсам; з густым ворсам. Варсістае сукно.

варсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Спец. Штучная скура для верху абутку.

варсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. варсаваць.

варся́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Высокая травяністая расліна сямейства варсянкавых, суквецце якой выкарыстоўваецца пры варсаванні.