Verbum

інфрагу́к, ‑у, м.

Пругкія хістанні малой частаты ў паветры або іншым асяроддзі, якія не ўспрымаюцца вухам чалавека.

інфрачырво́ны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: інфрачырвоныя прамяні гл. прамень.

[Ад лац. infra — ніжэй і чырвоны.]

інфузо́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: інфузорная зямля гл. зямля.

інфузо́рыя, ‑і, ж.

Высокаарганізаваная прасцейшая (аднаклетачная) жывёліна, якая жыве ў прэсных і салёных водах і вільготнай глебе.

[Ад лац. infusus — уліты куды‑н., разліты ў чым‑н.]

інцыдэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Выпадак, здарэнне (звычайна непрыемнага характару). Пагранічны інцыдэнт. □ Пасля чарговага скандальнага інцыдэнту з начальствам [Муха-Міхальскі] уцёк з палка на кані і хаваўся ў лесе. Машара.

інша...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «іншы», напрыклад: іншагародні, іншамоўны.

іншабыццё, ‑я, н.

Катэгорыя ідэалістычнай дыялектыкі Гегеля, якой абазначаецца адзін з момантаў пераходу чаго‑н. у якасна новы стан.

іншаве́рац, ‑рца, м.

Уст. Чалавек іншай, не пануючай веры або рэлігіі.

іншаве́р’е, ‑я, н.

Уст. Іншая ў параўнанні з чыёй‑н. вера, рэлігія; прыналежнасць да іншага веравызнання; не пануючае веравызнанне.

іншаве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да іншаверац.