Verbum

іжо́ра, ‑ы, ж., зб.

Тое, што і іжорцы.

іжо́рац,

гл. іжорцы.

іжо́рка,

гл. іжорцы.

іжо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іжорца, іжорцаў, належыць ім. Іжорскія звычаі.

іжо́рцы, ‑аў; адз. іжорац, ‑рца, м.; іжорка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. іжоркі, ‑рак; ж.

Малалікі народ, які жыве ў Ламаносаўскім і Кінгісенскім раёнах Ленінградскай вобласці.

і́жыца, ‑ы, ж.

Назва апошняй літары (у) царкоўнаславянскай і старажытнарускай азбукі, якая абазначала гук «і».

•••

Прапісаць іжыцу каму гл. прапісаць.