Verbum

ін’ектава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ін’ектаваць.

ін’ектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Падвергнуць (падвяргаць) ін’екцыі, зрабіць (рабіць) каму‑н. ін’екцыю.

ін’екцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ін’екцыі, прызначаны для яе. Ін’екцыйныя іголкі.

ін’е́кцыя, ‑і, ж.

Увядзенне лякарства ў тканкі і поласці арганізма шляхам упырсквання. Ін’екцыя пеніцыліну. Ін’екцыя ў пухліну.

[Ад лац. injectio — укідванне.]