Verbum

інсаля́цыя, ‑і, ж.

Абпраменьванне якой‑н. паверхні сонечным святлом.

[Ад лац. insolare — выстаўляць на сонца.]

інсектыцы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Атрутнае хімічнае рэчыва для знішчэння насякомых-шкоднікаў.

2. Расліна, якая мае атрутнае для насякомых рэчыва.

[Ад лац. insectum — насякомае і caedere — забіваць.]

інсектыцы́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інсектыцыду. Інсектыцыдныя рэчывы.

інсінуа́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.

інсінуа́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Паклёпніцкая выдумка з мэтай зганьбіць, зняславіць каго‑н.; паклёп. Узводзіць інсінуацыі. Метад інсінуацый.

[Ад лац. inisinuare — пралазіць, пракрадвацца.]

інсінуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Кніжн. Узвесці (узводзіць) паклёп на каго‑н.

інспектава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інспектаваць.

інспектава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да інспектаваць.

інспектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

Правяраць правільнасць чыіх‑н. дзеянняў шляхам нагляду і даваць інструктыўныя ўказанні. Інспектаваць школы. Інспектаваць войска.

[Ад лац. inspectare — аглядаць, назіраць.]

інспе́ктар, ‑а, м.

1. Службовая асоба, якая ажыццяўляе нагляд і кантроль за правільнасцю дзеянняў падведамных органаў і асоб. Інспектар лесааховы. Інспектар зарана. Санітарны інспектар. Фінансавы інспектар.

2. Памочнік дырэктара па выхаваўчай і навучальнай рабоце ў мужчынскіх навучальных установах дарэвалюцыйнай Расіі. Інспектар гімназіі.

[Ад лац. inspector — паглядальнік.]