інцыдэ́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Выпадак, здарэнне (звычайна непрыемнага характару). Пагранічны інцыдэнт. □ Пасля чарговага скандальнага інцыдэнту з начальствам [Муха-Міхальскі] уцёк з палка на кані і хаваўся ў лесе. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)