ша́бранне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шабрыць.
ша́браны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад шабрыць.
шабро́вачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да шаброўкі. Шабровачная праца. // Які служыць, прызначаецца для шаброўкі. Шабровачны інструмент. Шабровачная лінейка. Шабровачны станок.
шабро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шабраваць.
шабро́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца шаброўкай.
ша́брыцца, ‑рыцца; незак.
Зал. да шабрыць.
ша́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Спец. Апрацоўваць шаберам. Слесары разбіраюць станок, замяняюць, што патрэбна, шабраць. Ярашэвіч.
шабулды́х, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шабулдыхнуцца і шабулдыхнуць. У яму, дзе зімавала бульба, набегла вада. Косцік ішоў, паслізнуўся на гліне і — шабулдых у ваду. С. Александровіч. [Рыбак:] — Падцягнуў.. [шчупака] да берага, хацеў рукамі ўхапіць, ды не ўтрымаўся і — шабулдых у ваду! Якімовіч.
шабулды́хнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм. З шумам, хутка ўпасці, уваліцца ў ваду, балота і пад. Сомік шабулдыхнуўся ў калатушку і ўехаў аж па пояс. Крапіва.