Verbum

стэндаві́к, ‑а, м.

1. Рабочы на выпрабавальным стэндзе.

2. Спецыяліст па стэндавай стральбе. Спаборніцтвы стэндавікоў.

стэ́ндавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стэнда (у 2 знач.). Стэндавыя выпрабаванні рухавіка.

2. Які мае адносіны да стэнда (у 3 знач.). Стэндавая стральба.

стэ́ндэр, ‑а, м.

Металічная палонка, прыладжаная на падземны водаправодны кран, якая служыць для перадачы вады ў пажарны рукаў.

[Англ. stander.]

стэ́ндэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэндэра; які працуе са стэндэрам. Стэндэрны пажарны.

стэно́граф, ‑а, м.

Тое, што і стэнаграфіст.

стэно́з, ‑у, м.

Спец. Звужэнне якога‑н. трубчастага органа або адтуліны ў поласцевым органе, якое перашкаджае іх функцыяніраванню.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны.]

стэно́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да стэнозу, звязаны з ім.

стэно́п, ‑а, м.

Фатаграфічная камера з вельмі малой адтулінай замест звычайнага аб’ектыва.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і ope — адтуліна.]

стэ́ньга, ‑і, ДМ ‑ньзе, ж.

Верхняя надстаўная частка мачты, якая з’яўляецца яе прадаўжэннем у вышыню.

[Гал. steng.]

стэ́ньгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэньгі. Стэньгавы брус.