стэ́ньга, ‑і, ДМ ‑ньзе, ж.

Верхняя надстаўная частка мачты, якая з’яўляецца яе прадаўжэннем у вышыню.

[Гал. steng.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)