Verbum

звя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і звяць. [Грузавік] стаяў на палянцы ў хмызняку, крокаў за сто ад шашы, абтыканы бярозавымі галінкамі. Яны яшчэ не паспелі звянуць. Хомчанка.

звянча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Аб’яднацца шлюбам па царкоўнаму абраду; павянчацца.

звянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Аб’яднаць шлюбам па царкоўнаму абраду; павянчаць. Злюбіліся ў сяле тым двое, Ды вось бяда — няма каму Звянчаць. Крапіва.

звяра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зверыцца.

2. Зал. да звяраць.

звяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зверыць.

звярга́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да звяргаць.

звярга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звергнуць.

звяр’ё, ‑я, н., зб.

Звяры. — Колькі тут рознага звяр’я, якога нават і не ведаеш, — паціснуў плячамі Мірон. Маўр. Спрачацца з Яшам наконт звычак звяроў было марнай справай, — ён лічыўся ў школе самым лепшым знаўцам рознага звяр’я. Даніленка.

звяржэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звяргаць — звергнуць.

звярзці́ і зве́рзці, звярзу, звярзеш, звярзе; звярзём, зверзяце; пр. звёрз, звярзла і зверзла, звярзло і зверзла.

Зак. да вярзці, верзці.