звя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Тое, што і звяць. [Грузавік] стаяў на палянцы ў хмызняку, крокаў за сто ад шашы, абтыканы бярозавымі галінкамі. Яны яшчэ не паспелі звянуць. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)