Verbum

вальтэр’я́нства, ‑а, н.

Гіст. Рэлігійнае і палітычнае вальнадумства, звязанае з філасофскімі поглядамі Вальтэра.

вальфра́м, ‑у, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад уласн. імя.]

вальфра́мавы, ‑ая, ‑ае.

З прымессю вальфраму. Вальфрамавая руда. // Зроблены з вальфраму. Вальфрамавая ніць.

вальцава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

вальцава́цца, ‑цуецца; незак.

Зал. да вальцаваць.

вальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Пракатваць, плюшчыць, малоць і пад. паміж вальцамі. Вальцаваць ліставое жалеза. Вальцаваць пшаніцу.

вальцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вальцоўкі. Вальцовачная машына. Вальцовачны цэх.

вальцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Абсталяваны вальцамі. Вальцовы млын. // Зроблены пры дапамозе вальцаў. Вальцовы пашол.

вальцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

2. Машына, абсталяваная вальцамі.

3. Вальцовы млын.

4. Пшанічная мука першага гатунку.

вальцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае вальцовачныя машыны.