злысе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць зусім лысым; аблысець.
злюбі́цца, злюблюся, злюбішся, злюбіцца; зак.
Разм.
1. Палюбіць адзін аднаго. Смерць іх толькі і разлучыць — Так злюбіліся яны. Колас. [Паўлінка:] Вельмі ўжо татка мой заеўся на цябе з таго часу, як даведаўся, што мы з табой злюбіліся. Купала.
2. Спадабацца, прыйсціся каму‑н. да душы; палюбіцца. Сцерпіцца — злюбіцца. Прыказка.
злю́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ злюцы, Т злюкай, ж.
Разм. Дужа сярдзіты, злы чалавек. — Ух, злюка! — зацмокаў языком Ахметка, калі Гошка расказаў яму, як сустрэла іх жонка электрыка. Даніленка.
зляга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да злегчыся.
зляга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да злегчы.
зляжа́лы, ‑ая, ‑ае.
Які зляжаўся, стаў больш шчыльным, меншым у аб’ёме. Зляжалы снег. Зляжалае сена.
зляжа́цца і зле́жацца, злежыцца; зак.
Тое, што і злегчыся (у 1 знач.). — У гэтым месцы, дзе нам трубы ўкладваць, дно з вапны. І яна так зляжалася там, спрасавалася з ракавінкамі, чаротам, што ні ўкусіць, ні адрэзаць. Чыгрынаў. Паперы зляжаліся, прысталі адна да другой. Асіпенка. На страсе зверху тлела салома — не магла адразу заняцца агнём: злежалася. Пташнікаў.
зляка́нне, ‑я, н.
Разм. Стан паводле знач. дзеясл. злякацца, злякнуцца.
зляка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да злякнуцца.
зляка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да злякнуць.