Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

валада́рнік, ‑а, м.

Тое, што і уладарнік.

валада́рніца, ‑ы, ж.

Жан. да валадарнік.

валада́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Тое, што і уладарнічаць.

валада́рны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і уладарны.

валакардзі́н, ‑у, м.

Лякарства, якое выкарыстоўваецца пры захворваннях сэрца і цэнтральнай нервовай сістэмы.

валакі́та, ‑ы, ДМ ‑кіце, ж.

Нядобрасумленная, бюракратычная зацяжка з канчатковым вырашэннем якой‑н. справы. Вялікую шкоду наносяць валакіта і бюракратызм пры ўкараненні рацыяналізатарскіх прапаноў. «Звязда».

валакі́тны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з валакітай. Валакітная справа.

валакі́тчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто стварае валакіту, займаецца валакітай.

валакі́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да валакітчык.

валакі́ціць, ‑кічу, ‑кіціш, ‑кіціць; незак., што.

Разм. Наўмысна зацягваць вырашэнне якой‑н. справы; валаводзіць.