Verbum

вадаём, ‑а, м.

Натуральная або штучная ўпадзіна, напоўненая вадой; басейн. Рачны вугор жыве ў вадаёмах, якія звязаны з Атлантычным акіянам. В. Вольскі.

вадазбо́р, ‑у, м.

1. Збіранне, накапленне вады.

2. Плошча, з якой рака збірае ваду; басейн. Вадазбор ракі Прыпяці.

вадазбо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вадазбору.

вадазлі́ў, ‑ліва, м.

Спец. Адтуліна ў верхняй частцы плаціны для сцёку лішняй вады. Акрамя плаціны неабходна зрабіць вадазліў, паглыбіць дно, каб пры запаўненні сажалкі вадой глыбіня была не менш двух метраў. Рунец.

вадазлі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вадазліва. Вадазліўная плаціна.

вадака́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спецыяльнае збудаванне для помпаў, якія перапампоўваюць ваду з вадаёмаў да месца яе выкарыстання. Вежа вадакачкі. □ Борзда адыходзіла назад станцыя з высокаю вадакачкаю, закрываючыся свежаю зеленню раслін. Колас.

вадала́з, ‑а, м.

Рабочы, які працуе пад вадой у спецыяльным воданепранікальным касцюме.

вадала́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вадалаза. Вадалазныя работы.

вадале́й, ‑я, м.

Разм. Пра таго, хто многа, але беззмястоўна піша, гаворыць.

вадалі́ў, ‑ліва, м.

1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

2. Стараста суднавых рабочых, старшы рабочы на баржы.