Verbum

злу́плівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да злупіцца.

2. Зал. да злупліваць.

злу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злупіць.

злуча́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для злучэння чаго‑н. Злучальнік правадоў.

злуча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для злучэння чаго‑н.; прызначаны для злучэння. Злучальная трубка.

2. Які служыць для злучэння частак складанага слова. Злучальныя галосныя. // Які служыць для злучэння аднародных членаў сказа або частак складаназлучанага сказа. Злучальныя злучнікі. // Які паказвае на злучэнне (у 5 знач.). Злучальная сувязь.

•••

Злучальная тканка гл. тканка.

злучанапялёсткавыя, ‑ых.

Тое, што і зрослапялёсткавыя.

злу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад злучыць ​¹.

злуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да злучыцца.

2. Зал. да злучаць ​¹.

злуча́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злучыць ​¹.

злуча́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злучыць ​².

злу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. злучаць ​² — злучыць ​².

злу́чнасць, ‑і, ж.

Еднасць, адзінства. Святым агнём душа палала, І злучнасць-згоду адчувала Таемных чараў-сугалосся І чула шум тады калосся. Колас.