злёгку, прысл.
Чуць-чуць, трохі. Сняжком, як пухам лебядзіным, Дарогі злёгку заняло. Бялевіч. Цеплаватае паветра, празрыстае, звонкае, злёгку туманіла галаву. Шыцік.
злёт, злёту, М злёце, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. злятацца — зляцецца.
2. Сход, з’езд прадстаўнікоў якой‑н. масавай арганізацыі або якой‑н. прафесіі. Злёг піянераў. Злёт калгаснікаў-жывёлаводаў.
злётацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Стаміцца, знемагчыся ад беганіны, клопатаў і пад.
злётаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Летучы, пабыць дзе‑н. і вярнуцца назад. Злётаць на самалёце ў Маскву. □ Яна была яшчэ маладая качка. Толькі адзін раз злётала да мора, дзе перажыла зіму. Кірэенка.
2. Разм. Хутка збегаць, з’ездзіць куды‑н. і вярнуцца назад. Маша.. злётала на кухню і вярнулася са шклянкай вады. Шамякін. Дзядзька.. на калгасным жарэбчыку злётаў на паром, быў на станцыі, перапытаў усіх стрэчных... Сачанка.
зліва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зліваць — зліць.
зліва́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зліцца.
2. Зал. да зліваць.
зліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зліць.
зліза́цца, зліжацца; зак.
Абл. Стаць тонкім ад доўгага ўжывання, трэння; знасіцца. — О, гэты [плуг], здаецца, Рыгораў. Бач, як злізаўся! Чорны.
зліза́ць, зліжу, зліжаш, зліжа; зак., каго-што.
1. Зняць што‑н. з якой‑н. паверхні, праводзячы па ёй языком. Злізаць сняжынку з губ. // З’есці што‑н., падбіраючы языком. Злізаць смятану. Злізаць масла з хлеба.
2. перан. Разм. Знішчыць, паглынуць (пра агонь, ваду і пад.). Ранішняя зара заняла ўвесь усход і злізала зоры. Чарнышэвіч. Ад бомбы полымя злізала Усё драўляная ў млыне. Астрэйка.
•••
Як карова языком злізала гл. карова.
злі́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. злізваць — злізаць (у 1 знач.).