Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

чуллівы, .

  1. Якому ўласціва ўспрымальнасць знешніх, фізічных раздражненняў.

    • Чуллівыя нервы.
  2. Які здольны ўлавіць нават нязначнае знешняе ўздзеянне.

    • Ч. прыбор.
  3. Здольны да сентыментальнасці, тонкаадчувальны.

    • Чуллівае сэрца.
    • Ад гора людзі робяцца чуллівымі да іншых.

|| наз. чуллівасць, .

чулы, .

  1. Які адносіцца да каго-н. з любоўю, уважліва, спагадліва.

    • Ч. чалавек.
  2. Які сведчыць пра ўважлівасць, спагадлівасць да людзей.

    • Чулыя словы.
  3. Уражлівы, успрыімлівы.

    • Ч. на музыку.
  4. Які хутка рэагуе на знешнія змены; дакладны.

    • Ч. мікрафон.

|| наз. чуласць, .