Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авлмоухыэ
бвджйклмнпртхцчш

чуйны, ✂ (разм.).

  1. Які звяртае на ўсё пільную ўвагу, адольны тонка адчуваць.

    • Чуйнае вуха.
    • Дзеці былі пад чуйным наглядам маці.

  2. Які востра перажывае што-н., рэагуе на што-н.

    • Ч. да чужога гора.

  3. Асцярожны; насцярожаны.

    • Чуйныя крокі.
    • Ч. шолах лісця.

  4. Неглыбокі, чуткі.

    • Ч. сон.
    • Чуйная дрымота.

|| наз. чуйнасць, ✂.