Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмнортуц
аеёіоуыюя

хлуд, ✂, м.

Дробны хвораст, вецце.

  • Ачысціць двор ад хлуду.

хлус, ✂, м.

Той, хто хлусіць; манюка.

хлусіць, ✂; незак.

Гаварыць няпраўду, маніць.

  • Ён ніколі не хлусіў.

|| зак. схлусіць, ✂.

хлуслівы, ✂.

  1. Які гаворыць няпраўду, хлусню.

    • Хлуслівая жанчына.

  2. Фальшывы, няправільны.

    • Хлуслівыя словы.
    • Хлуслівыя чуткі.

|| наз. хлуслівасць, ✂.

хлусня, ✂, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў.