Verbum

фара, ✂, ж.

Ліхтар з рэфлектарам на аўтамабілі, лакаматыве, матацыкле і пад. для асвятлення шляху.

• Пярэднія фары.

|| прым. фарны, ✂.

фараон, ✂, м.

Тытул старажытнаегіпецкіх цароў, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. фараонаўскі, ✂.

фарба, ✂, ж.

1. Рэчыва, што надае той ці іншы колер прадметам, якія яно пакрывае або насычае.

   • Ф. на ацэтоне.

2. мн. Каларыт, колер, тон (на карціне, у прыродзе і інш., а таксама перан.).

   • Фарбы асенняй прыроды.
   • Абмаляваць падзеі яркімі фарбамі.

3. адз. Тое, што і румянец.

   • Твар меў штучную фарбу.

|| прым. фарбавы, ✂.

фарбавальнік, ✂, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання.

• Натуральныя фарбавальнікі.

фарбавальня, ✂, ж.

Майстэрня або цэх, дзе фарбуюць тканіны.

фарбавальшчык, ✂, м.

Рабочы, спецыяліст па фарбавальнай справе.

|| ж. фарбавальшчыца, ✂.

фарбавацца, ✂; незак.

1. Пакрывацца, насычацца фарбай.

   • Сцены добра фарбуюцца.

2. Пэцкаць сабой (пра што-н. нетрывала афарбаванае, пра свежую фарбу).

   • Дзверы яшчэ фарбуюцца.

3. Падмалёўваць губы, твар, валасы (разм.).

|| зак. пафарбавацца, ✂, выфарбавацца, ✂, афарбавацца, ✂ і нафарбавацца.

фарбаваць, ✂; незак.

1. Пакрываць або насычаць фарбай.

   • Ф. сцены.

2. Пра нетрывала, няякасна або нядаўна афарбаваныя рэчы; пэцкаць (разм.).

|| зак. пафарбаваць, ✂, афарбаваць, ✂ і выфарбаваць, ✂.

|| наз. фарбаванне, ✂ і пафарбоўка, ✂.

|| прым. фарбавальны, ✂.

фарватэр, ✂, м.

Водны шлях для бяспечнага плавання суднаў, вызначаны сігнальнымі знакамі.

• Марскі ф.
• Яго творчасць знаходзіцца ў фарватары сусветнай паэзіі (перан. у асноўнай лініі, кірунку дзейнасці; кніжн.).

|| прым. фарватэрны, ✂.

фарма...

Першая частка складаных слоў; пішацца, калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, і ўжыв. са знач.:

• 1) які мае адносіны да формы (у 1 знач.), напр. фармазмена;
• 2) які мае адносіны да формы (у 7 знач.), напр. фарматворчасць;
• 3) фармавы (у 2 знач.), напр. фармапласт;
• 4) фармовачны, напр. фармацэх.