Verbum

фрагмент, ✂, м. (кніжн.).

1. Урывак якога-н. тэксту, мастацкага, музычнага твора.

   • Ф. з оперы «Дзяўчына з Палесся».

2. Абломак, рэшткі старажытнага твора мастацтва.

фрагментальны, ✂, ж. (кніжн.).

1. Які з’яўляецца фрагментам (у 2 знач.), захаваўся ў выглядзе абломкаў, рэшткаў.

2. перан. Няпоўны, урывачны.

   • Ф. даклад.

|| наз. фрагментарнасць, ✂.

фраза, ✂, ж.

1. Закончанае выказванне.

   • Кароткая ф.

2. Напышлівы выраз, якім прыкрываецца беднасць, ілжывасць зместу.

   • Не даклад, а пустыя фразы.

3. У музыцы: рад гукаў або акордаў, якія ўтвараюць невялікую, адносна закончаную частку музычнай тэмы, мелодыі.

|| прым. фразавы, ✂.

• Ф. акцэнт.

фразеалагізм, ✂, м.

Устойлівае спалучэнне слоў, якое характарызуецца пастаянным лексічным саставам, устойлівай граматычнай будовай і вядомым для носьбітаў дадзенай мовы значэннем (у большасці выпадкаў — пераносна-вобразным), напр. даць дуба, застацца з носам.

фразеалогія, ✂, ж.

1. Раздзел мовазнаўства — навука аб фразеалагізмах і ідыёмах.

2. Сукупнасць фразеалагізмаў.

   • Ф. твораў Я.Коласа.

3. Прыгожыя, напышлівыя выразы, фразы.

|| прым. фразеалагічны, ✂.

• Ф. слоўнік.

фразёр, ✂, м.

Чалавек, які любіць фразу (у 2 знач.), напышлівыя, пустыя прамовы.

|| ж. фразёрка, ✂.

|| прым. фразёрскі, ✂.

фразёрства, ✂, н.

Пустаслоўе, любоў, схільнасць да фразы (у 2 знач.).

фразёрстваваць, ✂; незак.

Займацца фразёрствам.

фразіраваць, ✂; незак. (спец.).

Выдзяляць у вымаўленні або выкананні выразныя месцы фраз (у 3 знач.).

|| наз. фразіроўка, ✂.

фрак, ✂, м.

Парадны мужчынскі сурдут з выразанымі спераду поламі і доўгімі вузкімі фалдамі ззаду.

|| прым. фрачны, ✂.