Verbum

фу, выкл.

1. Ужыв. пры выражэнні дакору, прыкрасці, пагарды.

   • Фу! Як вам не сорамна!
   • Фу! Брыдота якая!

2. Ужыв. пры стомленасці або пасля аблягчэння ад чаго-н.

   • Фу! Якая страшэнная спёка!
   • Фу, як здарожыўся!

◊

• Фу ты (разм.) — ужыв. пры здзіўленні або раздражненні ад чаго-н.

фуга, ✂, ж. (спец.).

Музычны твор, заснаваны на паслядоўным паўтарэнні адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

|| прым. фугавы, ✂.

фугаваць, ✂; незак. (спец.).

1. Стругаць фуганкам.

2. Шчыльна падганяць і склейваць рабром (выструганае).

|| зак. сфугаваць, ✂.

|| наз. фугоўка, ✂ і фугаванне, ✂.

|| прым. фугавальны, ✂ і фуговачны, ✂.

фуганак, ✂, м.

Доўгі сталярны рубанак.

|| прым. фуганачны, ✂ і фуганкавы, ✂.

фугас, ✂, м.

Зарад выбуховага рэчыва, які закладваецца ў зямлю або пад ваду і ўзрываецца ад удару., запальвання або іншага дзеяння.

|| прым. фугасны, ✂.

фугаска, ✂, ж. (разм.).

Фугасная авіябомба, фугасны снарад.

фугасны, ✂.

1. гл. фугас.

2. Які дзейнічае сілай газаў, што ўтвараюцца пры ўзрыве (у адрозненне ад ударнага або запальнага).

   • Ф. снарад.

фужэр, ✂, м.

Вялікі бакал на высокай ножцы.

• Хрустальны ф.

|| прым. фужэрны, ✂.

фукнуць, ✂; зак. (разм.).

1. Дзьмухнуць або дзьмухнуўшы, затушыць.

   • Ф. на пыл.
   • Ф. на свечку.
   • Ф. са стала паперкі.

2. У шашках: зняць з дошкі шашку праціўніка пры яго памылцы ў гульні.

|| незак. фукаць, ✂.

|| наз. фуканне, ✂.

фуксам, прысл. (разм.).

Нечакана, без усякіх падстаў, не па праву.

• Ф. прайсці ў кіно.