Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фуга, , ж. (спец.).

Музычны твор, заснаваны на паслядоўным паўтарэнні адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

|| прым. фугавы, .

фугаваць, ; незак. (спец.).

  1. Стругаць фуганкам.

  2. Шчыльна падганяць і склейваць рабром (выструганае).

|| зак. сфугаваць, .

|| наз. фугоўка, і фугаванне, .

|| прым. фугавальны, і фуговачны, .

фуганак, , м.

Доўгі сталярны рубанак.

|| прым. фуганачны, і фуганкавы, .

фугас, , м.

Зарад выбуховага рэчыва, які закладваецца ў зямлю або пад ваду і ўзрываецца ад удару., запальвання або іншага дзеяння.

|| прым. фугасны, .

фугаска, , ж. (разм.).

Фугасная авіябомба, фугасны снарад.

фугасны, .

  1. гл. фугас.

  2. Які дзейнічае сілай газаў, што ўтвараюцца пры ўзрыве (у адрозненне ад ударнага або запальнага).

    • Ф. снарад.